بسم رب المهدی (عج)

     نوروز همان روز نوی است که با آغاز بهار ، در حقیقت سالی جدید برای شروع روز و روز گاری نو در سالیان حیات یک انسان یا ملت بارها تکرار می شود تا آدمی در گذر عمر خود به طور مداوم نو  شود و همواره جریان داشته و سیال باشد.

    اینکه ایرانیان از زمانهای باستان اولین روزفصل بهار را برای این نو شدن و به قول امروزیها ریست کردن خود وملت خود قرار داده اند ؛ نه فقط از خوش ذوقی و روحیه بشاش آنها در طول تاریخ بوده است ؛ بلکه قانون تکوینی مقدر شده برای این ملت نیز تقش اساسی را در انتخاب آن داشته است.

تقویم ایرانیان از قدیم الایام شمسی بوده و بر این اساس روزهای آن در طول سال ثابت می باشد(برعکس تاریخ قمری)؛ شاید قرار دادن تاریخ شمسی برای یهودیان تاثیر پذیری است که ملت آنها از ایرانیان منجی خود گرفته وآن را حفظ کرده اند.

بر اساس این تاریخ یک واقعه در طول قرون متمادی در یک روز خاص از یک ماه خاص در سال اتفاق می افتد و فقط نام روزهای هفته آن (شنبه ، یکشنبه و...) تغییر میکند. در نتیجه سالگرد یک اتفاق تاریخی در گذشته ،همواره در همان روز از ماه است.

به نظر این حقیر نوروز برای ایرانیان به عنوان عید و روزی نو در تاریخ تقویمشان انتخاب نشد مگر به دلیل پیش بینی دقیقی که دانشمندان متبحر ایران باستان از اتفاقی که قراراست در این روز اتفاق افتد می کردند.

اما چه رویدادی؟

این رویداد چقدر باید اهمیت داشته باشد که از قرنها پیش پیشبینی شود و ابتدای سال شمسی را نیز بر اساس آن تنظیم کنند؟

آیا این رویداد تضمین کننده  ایده حکومت جهانی ایرانیان است که همیشه در طول تاریخ به خاطر آن جنگیده اند؟

نقش این رویداد در حاکمیت نهایی خیر که همواره آرزوی ایرانیان در طول تاریخ بوده است ؛ چیست؟

     از نظر بنده از میان تمامی اتفاقات مهم تاریخی که در نوروز به وقوع پیوسته است ؛ یک رخداد با توجه به رویدادهای منتج به حاکمیت جهانی از همه مهمتر است ؛ و آن روایتی است از امام صادق (ع) که بدان اینچنین اشاره می نماید:

نوروز همان روزی است که پیغمبر اکرم(ص) برای امیر المومنین علی(ع) در غدیر خم بیعت گرفت ، وهمگان اقرار به ولایت او کردند؛ خوشا به حال آنکس که بر این امر ثابت بماند و وای بر آنکه آن را بشکند. (بحارالانوار . ج 37. ص109)

یعنی سالروز عید غدیر خم  به تقویم شمسی ایرانیان ، همان نوروز باستانی ایرانیان می باشد. و عید گرفتن و عیدی دادن و جشن و دید و بازدید ایرانیان در این روزها ، در اصل برای این رخداد متناظر به انتخاب فرقه ناجیه حاکم بر دوران آخر الزمان توسط ایرانیان می باشد. شاید گفتن این حرف قبل از انقلاب 57 ایران کمی دور از ذهن می نمود ولی الان رد کردن آن امری سقیل و نابخردانه می نماید.

اینکه ایرانیان در طول تاریخ به مرور مذهب تشیع را برگزیدند  و اینکه همواره  اهل بیت (ع) ارادت خاصی به موالیان داشتند و اینکه حضرت علی (ع) ایرانیان را نجیبان فرزند نجیب زادگان نامیدند ؛ از یک مقدمه تاریخی به قدمت تاریخ بشر برخوردار است.

امام صادق (ع) در حدیث دیگری به این امر صحه می گذارند و می فرمایند:

نوروزی نمی آید جز آنکه ما توقع فرج در آن را داریم ، زیرا نوروز از روزهای ما و روزهای شیعیان ماست، .پارسیان آنرا نگه داشتند وشما عربها آن را گم کردید.(بحارالانوار.ج54)

و چه کسی است که نداند فرج امام زمان مهدی موعود(عج) آغازگر حکومت جهانی ولی الله بر عالم است و نابودی شر و پلیدی را برای همیشه به دنبال دارد. و این نیست مگر در سایه پذیرفتن ولایت علی ابن ابیطالب (ع) گه منتج به اعتقاد به ظهور منجی آخرالزمان شود.

نکته جالبتر احادیث فراوانی است که در مورد نقش ایرانیان در ظهور و لشکر همیشه پیروز سید خراسانی و شخصیت نظامی ای به نام شعیب ابن صالح که  فرماندهی نظامی لشکر سید خراسانی را برعهده داشته و با پایمردی اینان مهدی موعود (عج)حکومت خود را تثبیت خواهد نمود.

آیا این رویدادها،پیش بینی ها ی تاریخی و زمینه سازی دانشمندان ایرانی برای آن و روایات اهل بیت (ع) در مورد آن اتفاقی است؟

آیا حضور انبوه امام زادگان در ایران صرفا برای فرار از دست دشمنان اهل بیت بوده؟ یا اینکه علاوه بر پناه آوردن نزد دوستان اهل بیت زمینه ساز ظهور منجی؛ نگاهی نیز به آینده داشته وآمدند تا تدارک لشکر او را از میان مردم ایران ببینند.

حضور بارگاه حضرت معصومه (س) در قم ؛که آن را قطب نمای نرم افزار فقه شیعه در این دوران گردانیده ؛ بارگاه حضرت عبدالعطیم حسنی(ع) در ری که پیام اصلی او از سوی امام هادی (ع) برای شیعیان ایران ، مژده آمادگی برای تولد و ظهور نهایی امام دوازدهم  و ارایه طرح تشکیل پایگاههای مقاومت در ایران ،برای دوران مورد نظر را دادشت ؛ و از همه مهمتر وجود بارگاه سلطان طوس که برای همیشه نگاهها را به سوی ایران و خراسان دوخت (امام جواد ع : زیارت پدرم در طوس افضل از زیارت جدم حسین ع در کربلاست). همه اینها طراحی های جبهه خیر و حقیقت بر علیه جبهه شر و سیاهی در طول تاریخ است و اتفاقی نیست.

در این طراحی نقش ایرانیان و ایرانیت آنان (نه ناسیونالیسم شرک آلود) بسیار چشمگیر و واضح است و فقط دشمنان اهل بیت هستند که با آن مخالفت کرده و می خواهند ایرانیت زمینه ساز حکومت نهایی اهل بیت را در سفسطه اسلام سقیفه ،اموی ، مروانی ، عباسی ،آمریکایی  و وهابی ؛ قربانی کنند. این عفریته ها به نام اسلام و با توسل به مکتب سخیف ناسیونالیسم ایرانی ، با سفسطه گری هر نوع حرف مخالفی را در گلو خفه کرده ، تا این امتزاج ایرانیت تشنه اسلام ناب ؛صورت نگرفته ،و همچنان بر حکومت شیطانی خود بر فرزندان آدم ادامه دهند . شاید این همان تفسیر درد دلهای دخت نبی ، فاطمه زهرا (س) برای سلمان فارسی ؛در دوران غربت امام علی (ع) باشد.         

  پس جوانان مومن و انقلابی ایران زمین ، هر روزتان نوروز و نوروزتان پیروز باد.

«هل الیک یابن احمد سبیل فتلقی»